البته این دغدغه رژیم چندان هم بی پایه و اساس نبود . در این خصوص ساواک پی گیری مستمر و طرح های متعدد و مختلف امنیتی و کنترلی را تهیه و اجرا نمود ، از جمله گزارش های زیادی تهیه و به شاه و درباریان ارسال کرد، که در این جا به ذکر چند نمونه اکتفا شده است . گزارش اول در مورد اظهار نظر مردم در خصوص هزینه گزاف جشن 2500 ساله است . «روز گذشته 28/4/1350 در دفتر اتومبیل آقای مرادی واقع در پیچ شمیران عده ای از مشتری ها موضوع جشن های 2500 ساله را پیش کشیده و ضمن انتقادهای زیاد که در این باره و این که به جای خرج های گزاف دولت سعی کرد تا رفاه مردم را تا حدودی تأمین کند مطرح می نمودند» .

به طور کلی در میان تمامی اقشار و طبقات مختلف مردم ، صحبت از مخالفت با جشن و اعتراض و انتقاد رواج داشت و علیرغم کنترل شدید ساواک ، مردم به لحاظ شرایط بد اقتصادی و معیشتی از یک سو و روشنگری و افشای ماهیت جشن ها از سوی روحانیت مبارز و آگاه از سوی دیگر لب به انتقاد و اعتراض گشودند و در اکثر محافل عمومی و خصوصی ، مساجد ، معابر و کوچه و بازار صحبت از مخالفت با برگزاری جشن به گوش می رسید . همان طور که گفته شد روحانیت نقش کلیدی و اساسی در آگاه سازی و بیداری مردم داشتند و در رأس این حرکت هم حضرت امام خمینی(رحمة الله) قرار داشتند که در تبعید به سر می بردند . در این خصوص در کتاب (تاریخ سیاسی بیست و پنج ساله ایران) چنین می خوانیم : «آیت الله خمینی ، طی بیانیه ای که از تبعید (عراق) منتشر کرد ، جشن شاهنشاهی را محکوم نمود و از مردم ایرالن خواست علیه رژیم غارتگر پهلوی تظاهرات کنند . آیت الله با اشاره به تظاهرات دانشجویان ایرانی و مضروب شدن آن ها به وسیله پلیس و مأمورین امنیتی گفت : تنها گناه این دانشجویان نشان دادن مخالفت با جشن های 2500 ساله بود . ما به این جشن ها نیاز نداریم ، برای گرسنگان کاری بکنید ، ما نمی خواهیم بر روی نعش ملت ما جشن بر پا کنید» .

کتاب (بزم اهریمن) درباره ی جشن های 2500 ساله شاهنشاهی به روایت اسناد ساواک و دربار توسط مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات در 508 صفحه به رشته تحریر در آمده شده است .

صفحات: 1· 2