امام علی علیه السلام می فرماید حضرت رسول روشش روش طبیب بود ولی طبیب سیار نه طبیب ثابت که فقط بنشیند که هرکس آمد از ما پرسید ما جواب می دهیم ،هرکس نپرسید دیگر ما مسیولیتی نداریم .نه ،او مسئولیت خودش را بالاتر از این حرفها می دانست.

امام می فرماید:رسول خدا در یک دستش مرهم بودودر دست دیگرش میسم .وقتی می خواهند زخمی را با یک دوا نرم نرم معالجه کنند ،روی آن مرهممی گذارند.میسم یعنی وسیله جراحی،وسیله داغ کردن.دریم دست مرهم داشت ،ودر دست دیگرمیسم.آنجا که با مرهم می شد معالجه کند معالجه می کرد ولی جاهایی که مرهم کارگر نبود،دیگر سکوت نمی کردکه بسیار خوب،حال که مرهممان کارگر نیست بگذاریم به حال خودش باشد.اگر یک عضو فاسدرا دیگربا مرهم نمی شد معالجه کرد،باید داغش کردوبا این وسیله معالجه نمود،با جراحی باید قطعش کرد،بریدودور انداخت.پس در جایی اعمال زور ودر جای دیگرش نرمش وملاطفت .هرکدام را در جای خودش به کار می برد

مشاهده شده در کتاب سیره نبوی ص90-80