ویژگیهای یك نوشته خوب
موارد زیر از امتیازات و صفات شایسته یك نوشته خوب است:
الف. سادگی و كوتاهی جملات:
جملات باید كوتاه و زنده باشند. جملات طولانی و خستهكننده حتی پیامرسانی را نارسا و نامفهوم میسازد. به كارگیری واژگان مبهم، پیچیده و سنگین و اصطلاحات نامأنوس، ملالآور و خستهكننده است. برعكس، جملات كوتاه و ساده بر غنا و جاذبه اثر میافزاید و خیلی سریع، مفاهیم را به خواننده منتقل میكند. فاصله بسیار بین فاعل و فعل و نهاد و گزاره و پر كردن سطور از جملات و مطالب پراكنده و جملات معترضه، خواننده را حیران و سردرگم میكند و وقتی به انتهای جمله میرسد، مفاهیم اولیه را از یاد میبرد.
ب. درستنویسی:
شناخت قواعد جملهسازی و تركیب كلمات باعث قوامبخشی و ارزشمندی نوشته است. نویسنده باید مواردی چون نهاد و گزاره، حرف ربط، تناسب فعل و فاعل، ضمیر، اشارات، جملات شرطی و استفهامی و خبری، تركیبها و اضافات و زمان و دیگر موارد را بشناسد؛ چون نبود هر یك از آنها یا استفاده نابجای از آنها، به همان اندازه جمله را مشوش و نارسا میسازد. علایم نگارشی مانند تابلوهای راهنمایی و رانندگی یا حركات چهره یك سخنران است كه نبود هر یك از آنها یا نصب و استفاده غلط از آنها حادثهساز است. در مقابل، استفاده درست از آنها به آدمی در پیمودن درست مسیر راه، ارائه مطالب یا خلق یك اثر خوب كمك میكند. كاربرد علایمی مانند نقطه، ویرگول، علامت سؤال، نقل قول، دونقطه، گیومه، پرانتز و مانند آن، نوشتهها را زیبا و رسا میسازد. (محدثی، 1373، ص93 ـ 92 با تصرف)